Nieuw-Caledonië is een Frans overzees gebiedsdeel met een bijzondere status. Het bestaat uit het hoofdeiland, dat ook Nieuw-Caledonië wordt genoemd, de Loyaliteitseilanden, waarvan Maré, Lifou en Ouvéa de belangrijkste zijn, en een aantal kleinere eilanden.

Nieuw-Caledonië ligt in de Stille Oceaan: ten oosten van Australië, ten zuiden van Vanuatu, ten westen van Fiji en ten noorden van Nieuw-Zeeland. Voor de komst van James Cook in 1774 was het eiland uitsluitend bevolkt door de Melanesiërs die verspreid leefden in clans. De meeste clans leefden geïsoleerd van elkaar, wat leidde tot het ontstaan van de vele talen.

In 1774 ontdekte James Cook als eerste Europeaan dit gebied. In 1853 werd het Frans bezit. Napoleon III annexeerde Nieuw-Caledonië in een poging om meer invloed te kunnen uitoefenen in de regio. Wat Australië al was voor de Engelsen, werd Nieuw-Caledonië voor de Fransen: een strafkolonie. Tussen 1864 en 1897 werden bijna 21.000 veroordeelden verscheept naar de andere kant van de wereld.

In de daaropvolgende periode werd Nieuw-Caledonië getekend door revoltes van de Kanaken. De oorspronkelijke bewoners namen het niet langer dat hun land werd gestolen en hun heilige plaatsen werden onteerd door de indringers. De kolonisatie kende een hoogtepunt in de 19e en 20e eeuw toen de Kanaken buiten de wet werden gesteld en gedwongen werden om in reservaten te wonen, die ze enkel konden verlaten met toestemming van de overheid.

Na de Tweede Wereldoorlog werd Nieuw-Caledonië een Frans Overzees Gebied. De oorspronkelijke bevolking kreeg meer rechten en werd zich daar ook politiek van bewust, wat leidde tot het ontstaan van een onafhankelijkheidsbeweging op het einde van de jaren '60. Het keerpunt voor deze beweging was in 1984, het jaar van "Les Evénements', een verwijzing naar een periode van chaos en onlusten. I

n de Nouméa-akkoorden van 1998 werden de krijtlijnen vastgelegd voor een geleidelijke overdracht van de macht aan de Kanaken. Een referendum over volledige onafhankelijkheid is voorzien binnen 15 jaar. De bevolking bestaat voornamelijk uit Melanesiërs en Europeanen.

Er zijn 25 vliegvelden in het gebied. Aircalin en Air Calédonie zijn de twee vliegtuigmaatschappijen. Nieuw-Caledonië heeft een tropisch klimaat, daardoor is het heel het jaar door warm met een hoge vochtigheidsgraad. Nouméa is de hoofdstad van het overzeese Franse gebied Nieuw-Caledonië. Het ligt op het belangrijkste eiland Grande Terre. Het is een van de snelst groeiende steden van de het Stille Oceaan gebied.

Bij de stichting in 1854 heette de stad Port-de-France. De volgende zoogdieren die in Nieuw Caledonie leven zijn onder andere de  huiskat , wild zwijn, Polynesische rat, bruine rat, zwarte rat, diverse soorten vleermuizen en de tongavleerhond. 

Naar vorige pagina